Yanımda bir kutu süt (yanımda biri olmadığı sürece bardak kullanmam, kutudan/şişeden içince daha lezzetli~ ) ve bitirmek üzere olduğum bayram şekerleri var. Bilgisayar başındayım, canım sıkılıyor, yazı yazmak istiyorum nedense...
Odamda vızıldayarak uçup duran, türünü bilmediğim, büyük, yeşil yaratık... senden nefret ediyor değilim, ama hoşlandığım da söylenemez.
Hala masam yoooook~ Bu iş biraz sinirlerimi bozmaya başladı. Eksik hissediyorum. Ders çalışamıyorum -tabi bu olay bunun için sadece bi bahane.
Babam daha çizimi marangoza götürmedi.
Araya bayram girdi.
Zaten bizim marangozun eli ağır.
Ya masa istediğim gibi olmazsa?
bla bla bla...
Yani şu durumda her an masamın o nefret ettiğim gıcırdayan parçasını tekrar monte edebilirim. Sabırsızım, stresliyim ve bazen de sinirli olabiliyorum...
Bu tekrar hazırlanma işine biraz iyimser yaklaşmışım sanırım. Geçen seneki çalışamayışımı bir düzenim olmamasına vermiştim. Yine bir düzenim yok. Ve düzenimin olmadığı her gün daha çok stres hissediyorum. Sanki şimdiden başarısız olmuşum gibi.
Depresif moddan çıkacak olursak...
Ramazanın son 2 günü iftar için yemek yaptım~
Diğer günlerde az biraz yardım ediyordum da, tek başıma yemek yaptığım nadir görülür.
Dün, et haşlama/makarna/patates püresi
Bugün de tavuk yaptım fırında.
Evet, koca kız oldum, hala doğru düzgün yemek yapmıyorum. Öğrenirim bi ara inş., umudumuzu kaybetmeyelim.
Photoshop açtım~
Bi arkadaşımın isteğini yaptım. Bi yük kalktı sanki üstümden :D
Bir de... hani şu bahsettiğim piyano çalışması vardı ya... bayramdan sonrayaymış, unutmuşum. :D
Kendimi biraz kötü hissetmiştim o çalışmadan dolayı zaten. "Ders olduğunu zannettiğim" güne kadar yetiştirememiştim, üstelik o ödevim olan tek alıştırma da değildi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder