Tuhafım, tuhafsın, tuhaf.

Ama ben en tuhafım. (bu ara megaloman olasım var biraz :D) Şöyle ki durup dururken, sebepli sebepsiz ağlıyorum. Sürekli kendimi mutlu hissedebilmek için birşeyler yapmaya çalışıyorum. Yöntemler çok hoşuma gidiyor; çikolata almak, yeni kalem almak, yeni küpe almak *-*... Evet, bi küpe hastalığı depreşti bende, 2 haftada 7 tane küpe aldım. (çift değil tane u.u). Son aldığım, fiyonk şekli verilmiş siyah bir tel. Çok şeker, çok sevdim (:. Ama yine de yeterince mutlu olamıyorum gibi. Yok ya, açım ben. Her şeye açım, doyamıyorum.
Suçluluk duygum, ellerinizden öper. Sağlığı sıhhati yerinde maşşallah olduğu gibi duruyor öyle... Bir yandan dershane ödevleri, sınavları öte yandan okul dersleri aldı başını gidiyor yetmezmiş gibi bi de sınavlar kapıya dayandı. 4 Kasımda başlıyor, hadi bismillah...
İyi ki yurttayım, çok eğelenceli yurdumuz. Orası da olmasa heralde iyice bunalım takılıyor olurdum şuanda.

Hiç birşeye vakit yetmiyormuş gibi geliyor ya. Farkettim, zaten birşey yapmıyorum ki, nasıl yetsin? Aslında tamda günlerimi, saatlerimi dolu dolu geçirmem gereken zamanlardayım. Birşeylere başlasam, gerisi gelir. Birşeyler yapsam, başka şeyler yapabileceğime dair cesaretim artar. (Evet psikoloji kitabı okuyorum ve çok belli ediyorum, ne var?) Yanlız yine şu öğüde ihtiyacı olan öğüt verir kısmına dönüş yaptım. Kendime telkin ettiğim şeyleri gerçekleştirememek bende ciddi sorunlar ortaya çıkarıyor sanırım. Birşeyleri başarabileceğime dair kendime olan güvenimin azaldığını hissediyorum. Pff, yine başladım işte ya. Mutsuz ve umutsuz şikayetlerim... Etrafımdakilere bu kadar çok tekrarlı anlatamıyorum bu kendim hakkındaki şikayetlerimi. Neyse ki blog'um var :). Tuhaf şeylere karşı sevgi, sempati beslemekte üzerime yoktur heralde :D. Blogumu seviyorum ki ben :)).

Neyse işte... Okuduğum kitabın(Mutluluk Projesi) da etkisiyle belirsizliğe düşmekten kaynaklanan mutsuzluğumu yenmek için kendime yeni alışkanlıklar kazandırmak istiyorum. Ve başı da "erken yatmak" çekiyor. Bir haftadır bunu uygulamaya çalışıyorum ama henüş başarabilmiş değilim. İyi bir gece uykusuna çok ihtiyacım var, biliyorum, ama bir türlü erken yatamıyorum. Erken yatma alışkanlığım tarihin o kadar derinliklerinde gömülü kaldı ki nasıl yapıldığını hatırlayamıyorum :D. Neyse işte enerjiye ihtiyacım var ve erken yatmalıyım. (şuanda bile uygulayamıyorum bunu, bknz: saat 00:15 olmuş!) Ya bir insan neden bu kadar geç yatar ki? Çok mu meşgulüm sanki? Öyle bi geç yatıyorum ki, yattığım gece uykusu değil sabah uykusu olacak. Tuhafım işte, hatta bazen uç seviyede.

Ah bir de çalışmam gereken, kendimi eksik hissettiğim konuları yazmam gerekiyordu. Dershane hocamın yardımıyla da belli bir düzen içinde yazvaş yavaş sırayla helledebileceğim inşallah. Bir odaklanabilsem! Sürekli dikkatim dağılıyor, ne yapacağımı şaşırıyorum. "Her gün az bir şeyler yaparak pek çok şey başarabilirsin." diyor kitabın yazarı. Çok hoş ya, kitabın başlangıcında yazar kendi "12 Emir"ini ve "Ergenlik Sırları"nı yazmış.  Bu söz de ergenlik sırlarından biri. Hoşuma giden bir kaç tanesini daha yazayım. (bunları aklımda tutabilirsem benim için gerçekten çok yararlı olur ama maalesef bazı zamanlar bir hışımla gereksiz şeyler yapıyorum.)

-İnsanlar hatalarını senin sandığın kadar farketmez.
-Herkese karşı iyi davranmak önemlidir. (Nedendir bilmem ama bazen bazı kişilere iyi davranmak hiç içimden gelmez, sonra da pişman olurum.)
-Aradığını bulamıyorsan, ortalığı toparlamanın zamanı gelmiş demektir. :D
-Her şeyde iyi olmak zorunda değilsin.
-Eğer başarısız olmuyorsani yeteri kadar çaba göstermiyorsun demektir.
-Reçetesiz ilaçlar da etkilidir. :D
-Başkaları için eğelenceli olan bir şey senin için olmayabilir ve bunun tam tersi de geçerlidir.