"Sanırım asıl sorun, benim için gözyaşlarımı silecek birinin olmaması..." gibisinden saçma bi duygusal haldeyim şuanda. Allah korusun, kimsesiz falan da değilim. Çok şükür. Ee ne benim derdim? Birisi beni çözsün, bana söylesin istiyorum. Kafayı yicem neyim var ya?! Psikoloğa gidesim var. İstiyorum bunu resmen, çok istiyorum, gitmek istiyorum psikoloğa.
"Şunu kafaya taktığın içln böylesin, bunu yapma, ona şöyle yaklaşmayı dene" biri beni böyle yönlendirse herşey iyi olacakmış gibi geliyor.
Kafamın boşalmasını ve bir kitabın başına oturduktan 10 dk sonra kalkmamayı istiyorum. Test çözecekken elimdeki kalemin ancak resim çizmeme yaraması sinirimi bozuyor artık.